Dinsdag gingen we wandelend naar een toneeluitvoering, dus voor die gelegenheid had ik mijn wandelschoenen aan gedaan. Het jongetje naast me vroeg met een verbaasd gezicht, terwijl hij naar mijn schoenen wees: “Wat is dat?”
Ik: “Dat zijn mijn wandelschoenen, vind je ze niet mooi?”
Hij keek heel meewarig en zei zachtjes: “Nee”
De volgende dag had ik laarsjes aan. Daar kwam hetzelfde jongetje van gisteren:
“Hey, juf, nu heb je dichte hakken aan!” Hij klonk een stuk opgewekter.
Ik: “Zijn deze wel mooi?”
Hij, volmondig: “Ja!”